sobota, 13 września 2014

Kocham Lamę cz.6


Kocham Lamę cz.6 "kocica-man"
   -Czas rozdzielić sobie pracę. - Klaudiusz przejął dowodzenie. - Dominika, będziesz rysować superbohaterów. Dagmaro, chcesz wymyślić treść plakatów?
   -No pewnie. Przecież wiesz, że mam takie... no... bogate słownictwo. - To że nie mogła znaleźć słów najwyraźniej ją rozśmieszyło, uśmiechnęła się i zaczęła tłumaczyć. - Może nie bogate, ale mam wiele pomysłów. W sumie to bardzo dużo gadam, ale wam to chyba nie przeszkadza, co? Nie chcę was do siebie zrazić, czy coś... - Nie dokończyła, bo zgromiłam ją swoim wzrokiem. - To ja lepiej wezmę się za pisanie.
   -Ta. Czyli zostaje nam uszycie głupkowatych strojów? - Wojtek zwrócił się do chłopaka ze swojej klasy, a ja zdążyłam rzucić przez ramię: "Nie zapomnijcie o sprzątaniu!" i zajęłam się wymyślaniem pozy, stroju i wyglądu superbohaterów. Za to chłopcy nie byli zadowoleni z przydzielonych im zadań. Właściwie to wiedziałam jak to się potoczy, ale nie chciałam psuć im zabawy. Chodzi o to, że Wojtek szyje ubrania i całkiem dobrze mu to wychodzi. Powiedzenie o tym nawet największym odludkom musiało być okrutnie wstydliwe. Tak tylko mi się wydaje, nigdy nie miałam takich problemów. Może jestem w miarę normalna? Mój kumpel szybko przełamał nieśmiałość, a może bardzo mocno nie chciał sprzątać? Kto go tam wie. Zwrócił się do kompana i zaoferował się.
   -Właściwie to mogę coś uszyć. Tylko jak mają niby wyglądać te stroje? Będziesz super-kotem, czy jak? - Nie słuchałam go. Czemu miałabym niby to robić? No właśnie, bazgrolenie na kartce było dużo ważniejsze, więc jedynie odmruknęłam: "Ta, spoko." Skąd mogłam wiedzieć, że uszyje mi strój kocicy? Ale wyprzedzam fakty. 
   Siedzieliśmy w tej klitce przez dłuższy czas. Zaczęłam rozmawiać z Dagmarą i okazało się, że jeśli nie da się jej zbyt rozgadać, to jest całkiem znośna. Klaudiusz wszystkie rzeczy układał na koce, a potem metodycznie ustawiał je tak, aby zajęły jak najmniej miejsca. Nie rozumiem tylko po co są tu te wszystkie śmieci. Rysunki pięciolatków? Serio? Może dyrektorka uznała je za godne naśladowania? Taki piękny surrealizm...Uśmiechnęłam się na te myśl, ale nie powiedziałam tego głośno, tylko mruknęłam w stronę kujona.
   -Nie musisz mi wrzucać swoich dzieł pod nos. - On chyba nie usłyszał, więc zrzuciłam łokciem papiery na podłogę. Teraz zauważył. Tak samo, jak reszta osób przebywających w tym pokoju.
   -Ogarnij się - powiedział Wojtek. Dobrze mnie znał i wiedział, co na mnie zadziała, nie było to bynajmniej zwrócenie mi uwagi, swoim ulubionym słowem. Uśmiechnął się.- Mam już projekt twojego stroju. "Kocica-man", pół kocica, pół mężczyzna. - Podniósł się, by zaprezentować światu swoje dzieło, jakby było to odkrycie stulecia, a nawet milenium. Właściwie... Czy to nie to samo? Nieważne. Chodzi o to, że prawie wsadził mi tę kartkę w nos. Co gorsza na rysunku, miałam nie tylko ładny, czarny, obcisły strój i słodkie kocie wąsiki, ale też lekki zarost. To jest seksowne tylko u facetów, do jasnej ciasnej!
   -Pół mężczyzna?  Moja postać ma być w stu procentach KOBIETĄ! - Ostatnie słowo wręcz wykrzyczałam. Jak inaczej miałabym zaznaczyć swoją opinię na temat tego pomysłu? Wojtek odpowiedział coś zupełnie nie zgodnego z moimi oczekiwaniami.
   -Nie obrażaj się... Będziesz wyglądała doroślej. A jak pomożesz w sprzątaniu, to usunę ci tą bródkę.
   -Ja bym usunęła ci bródkę od razu. Razem z całą twarzą - odrzekłam podnosząc pięciolatkowe bazgroły. - Gdzie to rzucić? - Zwróciłam się do Klaudiusza, któremu, prawdę mówiąc, bardziej przydałaby się głupia ksywa niż mi. Wskazał na stertę papierów w rogu, a ja spytałam go.
   -To jak będzie się nazywał twój superbohater? Lepiej szybko myśl, bo Wojciech dorobi ci długie blond włosy. Może żelek?
   -Yyy... Żelek? - Zdziwił się.
   -No, od żelu we włosach - zbliżyłam się, by się przyjrzeć - masz tego chyba z tonę. - Przeczesał włosy zawstydzony, ale się zgodził. Bardzo łatwo jest kogoś nakłonić do paradowania w stroju żelka po szkole.

2 komentarze:

  1. Hehe, całkiem fajna ta część :D
    Końcówka bardzo mi się spodobała :D
    Życzę WENY :)

    mlwdragon.blogspot.com
    darykhyrezis.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Fajny pomysł :)
    Ogólnie nie znalazłam żadnych błędów ortograficznych.
    Podoba mi się szablon i przekaz na nagłówku :)
    "Żelek" :P
    Życzę weny i zapraszam do mnie.
    drop-in-the-ocean-fanfiction.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń

Ludzie sami w sobie są nadzieją.