niedziela, 18 października 2015

A ja nie czuję się człowiekiem

A ja nie czuję się człowiekiem.
Nawet nie wiem, czy chciałabym go znać.
Chyba wolę stawać codziennie przed lustrem
i malować swoją nieznajomą twarz.

o
Etykiety:

4 komentarze:

  1. Unknown19 października 2015 21:27

    Mocny ,.Nie musi być długi,, Jest smutny, ale takie też są w porządku .uwielbiam tą twoją poetycką szczerość, nigdy o niej nie zapominaj. <3

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy20 października 2015 21:25

    Niby tylko cztery linijki, a dają do myślenia. Masz talent do pisania, w szczególności wierszy. Pisz jak najwięcej, bo ja twoje wiersze kocham.
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  3. Unknown7 listopada 2015 10:23

    Zatkało mnie. Jak można poprzez cztery wersy zabić radość? Zrobiłaś to. Poezja ma wpływać na duszę odbiorcy. Twoja działa dokładnie w taki sposób. Dziękuję?

    http://pamietam-wczoraj.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń

Ludzie sami w sobie są nadzieją.

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)